در این نوبت به ادامه مصاحبه با اعضای شورای می پردازیم و این بار متن گفتگو با دکتر حسین غفوری را با هم می خوانیم.

 

دكتر غفوری پاسخ مي دهد: چرا فرهنگسرا نداريم؟

- به عنوان رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر بگویید چرا شهرداری خمینی شهر سازمان رفاهی تفریحی ندارد؟

شهرداری ها با توجه به درجه شان می توانند یک سری سازمان ها و تشکیلاتی داشته باشند که شهرداری ما تا چند سال پیش به این درجه نرسیده بود البته وزارت کشور این اجازه را به شهرداری ها داد که با هر درجه ای اقدام به تاسیس این سازمان کنند. شورای خمینی شهر هم اساسنامه را تصویب کرد و به وزارت کشور داد. خیلی از توقعاتی که از سازمان می رود روی زمین مانده است و عمده آن را روابط عمومی انجام می دهد که در وظیفه اش هم نیست.

 

- درجه شهرداری ها را چه فاکتورهایی تعیین می کند؟

یکی جمعیت و یکی بودجه و اعتبارات.

 

- از کی وزارتخانه تصمیم گرفت این شرط را بردارد؟

از سال 89 .

 

- ولی اساسنامه ما که سال 88 تنظیم شده.

اواخر 88 بود و ارسالش سال 89 .

 

- پس مشکل کجاست؟

مشکلی نیست شهرداری باید پیگیری می کرده است.

 

- شورا موظف نیست مصوبه اش را در شهرداری پیگیری کند؟

نه! فرض بر این است که وقتی مصوب شد مجری باید  دنبال اجرا باشد.

 

- ظاهرا شهرهایی مثل نجف آباد و شاهین شهر سازمان رفاهی تفریحی دارند.

بله! آن ها از طریق یک سری روابط توانسته اند پیش بروند. بعضی شهرها هم از درجه اش برخوردار بوده اند.

 

- کمیته فرهنگ شهروندی هم وابسته به همین سازمان باید باشد؟

بله.

- یعنی نمی شود حداقل این کمیته توی شهر راه بیفتد؟

چرا باید از شهرداری بخواهید. یکی دو بار هم در کمیسیون مطرح شده و مقرر شده که روابط عمومی رایزنی و مطالعه کند و پیشنهاد بیاورد.

- تا آن جا که ما خبر داریم چند تا دانشجو هم با همین ایده و البته بدون چشمداشت آمده اند اما استقبالی نشده است؟

کسی اگر هست بیاید کمیسیون فرهنگی پیش من.

 

- یکی دیگر از مشکلات شهر ما که به کمیسیون فرهنگی بر می گردد کمبود فرهنگسرا در شهریست که هنرمند زیاد دارد، چرا؟

ایده تاسیس فرهنگ سراها به شورای اول برمی گردد که خانه فرهنگ های زیادی در شهر به راه انداخت ولی دوره شورای دوم رها شده و خیلی جاها هم تبدیل به معضل شد برای همین همه این مراکز جمع شد اما اینکه یک فرهنگسرای جامع داشته باشیم جزو آرزوهای شهرداری است اما از آن جا که نیاز به زمین و اعتبارات کلان دارد تا کنون به جایی نرسیده و جزو برنامه های آینده شهرداری است.

 

- مشکل زمین که قابل حل است. ما در شهر خانه های قدیمی زیادی را داریم که شهرداری می تواند به این منظور خریداری کند.

آثار تاریخی باید کاربری های خاص داشته باشند مثلا اگرچه می شود از خانه سرتیپ استفاده فرهنگی کرد اما به مرور باعث فرسودگی آن می شود و اعتقاد بر این است که ساختمان باید برای فرهنگ سرا ساخته شود.

 

- حداقل تا زمانی که شهرداری بتواند برای ساخت فرهنگسرا اقدام کند می شود از خانه ای مثل خانه زهتاب ها استفاده کرد به خصوص که مالکانش در گفت و گو با روزنامه جام جم گفته بودند اگر شهرداری آن را نخرد، خرابش می کنیم چون به پولش نیاز داریم..

در خصوص خانه زهتاب ها هم اخیرا در شورا بحثی شد اما از آن جا که چنین خانه هایی در شهر زیاد داریم که معلوم نیست همه جزو آثار تاریخی باشند قرار بر این شد که کارشناسان میراث در مناطق مختلف آثار را بررسی کنند و اگر ارزش میراثی دارد بقیه کارها انجام شود.

 

- پس در حال حاضر کار کمیسیون در همین خلاصه می شود که کانون ها و گروه های فرهنگی درخواست کمک بدهند و کمیسیون بررسی کند که چقدر بودجه بدهد؟

بله حقیقتش همین است اما در همین هم خلاصه نمی شود اگر مشکلات اجتماعی وجود داشته باشد کمیسیون پیگیری می کند البته نباید منتظر بنشیند که پیشنهاد بشود بلکه باید خودش پیگیری کند البته کمیسیون برای این کار نیاز به ابزار اجرایی دارد یعنی کمیسیون به یک نتیجه می رسد مصوبه را هم می دهد اما وقتی به مرحله اجرا رسید نیاز به بازویی دارد که همان سازمان رفاهی تفریحی است و عملا کاری از پیش نمی رود.

 

- البته این تنها اقدام کمیسیون هم به نظر می رسد که عادلانه نباشد چرا که همه کانون ها از این حق خود آگاه نیستند و محروم می مانند و از سویی بعضی ها بیش از حقشان و طی چند بار درخواست بودجه می گیرند.

کانون های قرآنی چون خودشان متمرکز هستند و یک کانون مرکزی دارند ما بودجه را به آن ها تحویل می دهیم و خودشان بین بقیه تقسیم می کنند مثلا سال گذشته 8 میلیون دادیم و سال 90 هم 10 میلیون برایشان تصویب کردیم که نمی دانم چقدرش را جذب کرده اند بقیه گروه های فرهنگی را هم به صورت موردی و بنا بر درخواست خودشان کمک می کنیم.

 

- آن ها که نمی دانند چنین حقی دارند چه؟

به هر حل حق گرفتنی است.

 

- سازمان فرهنگی تفریحی که نداریم، فرهنگسرا هم که جزو آرزوهای شهرداریست حداقل این بودجه را عادلانه تقسیم کنید مثلا از طریق فرصت اطلاع رسانی کنید.

اطلاع رسانی با شما.

 

- در رابطه با شورایارها خیلی از شوراها در دیگر شهرها اصلا زیر بار این مراجعات مستمر مردمی نرفته اند چرا خمینی شهر شورایارها را راه نینداخت؟

در سال اول شورای سوم اساسنامه شورا یارها تنظیم شد، تقسیم بندی هم صورت گرفت، هر عضوی بر اساس روابطی که داشت مسوول یکی دو تا محل شد، پیشرفتمان هم خوب بود اما من یک جایی احساس کردم که ممکن است مشکلات قانونی پیش بیاید و سواستفاده هایی صورت بگیرد چون مُهر را هم به هیچ وجه نمی توانستیم در اختیار معتمدین بگذاریم و ممکن بود افرادی به نام معتمد محلی کارهایی بکنند که مشکل ایجاد کند. یک بعد دیگر هم اینکه قضیه به همین سادگی هم که به نظر می رسید نبود این افراد مرتب نیاز به مراجعه داشتند و شورا باید پیگیری کند.

 

- شما جزو مخالفین شورا یارها بودید؟

نه هیچ کس مخالف نبود اما پیگیر آنچنانی هم نداشت.

 

- هر کدام از مراجعات آن ها حداقل جای 15-10 تا مراجعات فعلی را که می گرفت.

نه! مراجعات فعلی بیشتر شخصی است مثلا کارش با ادارات خدمات رسان به بن بست رسیده است یا تاییدیه لازم دارد که معتمدین نمی توانند چنین کاری بکنند به اضافه اینکه الان هم معتمدین به نمایندگی از بقیه برای حل مشکلات محلشان به ما مراجعه می کنند.

 

- دو شورای قبلی هم شورا یار نداشتند؟

نه! در شورای اول فقط یک تقسیم بندی منطقه ای صورت گرفته بود و هر کدام از اعضا مسوول پیگیری مشکلات یک منطقه متناسب با ارتباطاتی که وجود داشت شده بودند اما نه به شکل رسمی.

 

- جواب داده بود؟

خیلی نه.

 

- مراجعات دو دوره قبلی هم به شکل فعلی بود؟

بله به همدیگر منتقل شد از اول به دوم و از دوم به سوم.

 

- گویا اعضای شورای دوم مهرشان همیشه دنبالشان بود.

بله ولی شورای سوم ترجیح داد که در دفتر شورا به طور متمرکز به این مراجعات پاسخ بدهد.

- یکی از وعده های شما در زمان کاندیداتوری شورا ساماندهی بافت فرسوده بود، به کجا رسید؟

ذهنیتی که آن زمان داشتیم متفاوت بود بعد که وارد شدیم دیدیم بافت فرسوده تعریف دارد، مراحل قانونی دارد. در این دوره 600 هکتار بافت فرسوده با مطالعه مشخص شد و الان شهرداری قادر است به مالک بگوید که بافت فرسوده در هر نقطه قابلیت تبدیل شدن به چه کاربری هایی را دارد. برای اجرا هم شرکت مهربین اقدام می کند که در آخرین گزارشش به شورا درخواست افزایش سرمایه کرده تا دفاتر محلی تاسیس کرده و به شناسایی و مذاکره  و مشاوره با مالکان بپردازد. البته سرمایه گذارانی هم بوده اند که در شمال شهر انبوه سازی می کنند که ما تشویقشان کرده ایم در این زمینه سرمایه گذاری کنند و شخصا با چندنفرشان صحبت کرده ام، کافیست یکی دو مورد انجام شود تا بقیه از سود دهی مطمئن شوند و مشارکت کنند.

 

- در رابطه با الحاق چرا شهرهایی مثل درچه و کوشک الحاق را مصوب کرده اند اما شورای خمینی شهر چنین کاری نکرده است؟

درباره الحاق بارها در شورا به بحث نشسته ایم. یک بار هم قرارشد تبدیل به مصوبه شود اما از آن جا که نمی دانستیم شورای شهر اصفهان چه برخوردی می کند از این کار منصرف شدیم چون ممکن بود مصوبه لوث شود برای همین تصمیم گرفتیم درخواست بدهیم اما تصویب نکنیم تا مذاکرات به نتیجه برسد به اضافه اینکه بعضی مقامات شهر هم موافق نبودند و عملا در وزارت کشور به بن بست می خوردیم و من خودم یکی از کسانی بودم که مخالف تصویب بودم به خاطر تبعات بعدش.

 

- ولی به نظر می رسد درچه براي اصفهان به الحاق تمایل داشته باشد.

بله به خاطر پتانسیل هایی که دارد و می تواند از حاشیه زاینده رود برای طرح های تفریحی و گردشگری استفاده کند اما در مورد خمینی شهر ذهنیت غلطی دارد که فکر می کند بار مضاعفی روی دوشش خواهد بود در صورتی که همه مشکلات ما قرار نیست در اصفهان پیگیری شود، من در مقاله ای که برای جلسه هم اندیشی نوشتم امتیازات متقابل این دو شهر را به هم گوشزد کردم.

 

- این جلسه توانست در نقطه نظرات شورای اصفهان راجع به الحاق اثر بگذارد؟

طرح هر موضوعی ذهنیت ها را آماده می کند. من دو سال پیش در جشنواره مطبوعات اصفهان مساله الحاق را با آقای حاج رسولی ها رییس شورای شهر اصفهان در میان گذاشتم و او موافقتش را برای تشکیل کمیته ای مشترک اعلام کرد البته با يکی دو تا واکنش منفی هم از طرف شورا و شهرداری اصفهان مواجه شدیم.

- پس کمیته مشترک به کجا رسید؟

آن ها خیلی راه نمی دادند که تشکیل شود. هر چند سر و صدای الحاق در شورای سوم بیشتر است اما شورای دوم جلسات متعددی برای الحاق تشکیل داد.

 

- پس چرا به جایی نرسید؟

به خاطر عدم هماهنگی میان کسانی که تصمیم می گرفتند.

 

- آن زمان چه کسی مخالفت می کرد؟

برخی مقامات به دلایل سیاسی موافق نبودند.

 

- به عنوان یکی از اعضا شورا فکر می کنید بزرگترین نیاز شهر چه باشد که بشود در این یک ساله به آن پرداخت؟

اول از همه تعمیر و تعریض معابر که مقادیر زیادی از آن خصوصا تعمیر را شهرداری قادر است انجام بدهد، مسائل تفریحی شامل احداث مراکز تفریحی و برگزاری جشن های شاد در شهر. البته تعریض به دلیل مسائل ترافیکی در شهر به بن بست می خورد و باید تدابیر جدی در رابطه با آن اندیشیده شود.

 

- از این موارد کدامش عملی تر است؟

مجموعه تفریحی پارک پیمان در منظریه، اجرای برنامه های شاد و تعمیر معابر. اما در مورد تعریض بعید می دانم کار خاصی بشود انجام داد.

 

- اگر از شما به عنوان یکی از اعضا شورا بپرسند که بزرگترین کاری که شورای سوم برای شهر کرد چه بود، چه می گویید؟

جلب اعتماد مردم به شهرداری نسبت به زمان آغاز به کارش، حسابرسی از درآمدها و هزینه های شهرداری در پایان هر سال، پیگیری امور اساسی مثل تاسیس ترمینال مسافربری، نمایشگاه سنگ، اثبات مطالبات شهرداری از دولت، اثبات آلایندگی و پیگیری مطالبات از سازمان مسکن و شهرسازی. در رابطه با مسکن و شهرسازی اخیرا سازمان، کلیه مناطق و نقاط منظریه را از لحاظ نیازمندی به خدمات مطالعه کرده تا شهرداری به عنوان پیمانکار به اجرای این خدمات بپردازد البته این طرح مبلغ فراوانی هزینه می برد که سازمان یا باید به صورت وجوه نقدی به شهرداری بدهد یا در قالب زمین که البته من به شهردار توصیه کرده ام درصد زیادی را نقدی دریافت کند چون تا زمین بیاید تبدیل به پول شود خیلی زمان می برد. البته این در رابطه با بخش های جدید منظریه است و بدهی قبلی سازمان به شهرداری سرجایش هست و دارد پیگیری می شود.

- در رابطه با اعتمادسازی که اول از همه به آن اشاره کردید، فکر نمی کنید تا یک جایی پیش رفتید و بعد متوقف شد؟

چرا شروع خوبی داشت و سیرش صعودی بود اما متوقف شد البته خوشبختانه به عقب برنگشت. دو سال اولی که مسوولیت شورا با من بود توی بعضی مساجد که می رفتیم می گفتند بعد از انقلاب هیچ مسوولی پایش را اینجا نگذاشته است حتی کاندیداهای نمایندگی مجلس و البته نظر من این بود که شکل این ارتباطات بعد از 2 سال باید عوض شود چون تقریبا با مشکلات محلات آشنا شده بودیم و باید معتمدین محلی با شهردار و شورا به بررسی مشکلات می پرداختند  ولی به این نظر کم توجهی شد و به دلیل بروز مشکلاتی جلسات گذشته هم متوقف شد.

 

- زمانی که برای دوره سوم کاندید شدید یک سری وعده هایی دادید که بعد از وارد شدن به عرصه متوجه شدید بعضی قابل تحقق نیست. به نظر شما شوراي بعد بايد دنبال چه باشد؟

شورای چهارم هر کس که می خواهد باشد باید چند مسئله را دنبال کند: یکی الحاق را باید به نتیجه برساند البته راهکارهای دیگری هم می شود برای برون رفت از مشکلات ارائه کرد مثلا اختیارات بیشتر بشود. مثلا در حال حاضر اگر بخواهیم پروژه ای پیاده کنیم باید از کمیسیون ماده 5 اصفهان اجازه بگیریم که محدودیت ایجاد می کند. یکی دیگر توسعه سرزمینی، امکانات و اعتبارات ویژه البته همه این ها می تواند به صورت مسکّن عمل کند و ما به جایی خواهیم رسید که الحاق اجباری شده و خود به خود انجام شود. فکری هم باید برای درآمدهای شهرداری کرد.  اخیرا با گروه اقتصاد دانشگاه آزاد صحبت کرده ام تا سمیناری در قالب همکاری شورا و شهرداری با دانشگاه ترتیب بدهد تحت عنوان اقتصاد شهری جهت پیدا کردن راههای درآمد جدید برای شهرداری و مسأله ترافیک که طرح جامع ترافیکی هم آماده شده است.