تعطیلات نوروز برای ما ایرانیان فرصت مناسبی برای سفر است و مسافرت در این ایام به قدری باب شده که از چند وقت قبل از تعطیلات ستادهای اسکان راه اندازي مي شود و برنامه می ریزند و آماده پذیرایی می شوند.

این سفرها نه تنها برای مسافر که برای میزبان هم فرصت مناسبی به حساب می آید تا شهرش را معرفی کند. در این چند ساله ای هم که خانه های سرتیپ و مجیر راه افتاده و برج کبوترخانه دستگرد بازسازی شده و مسجد جامع بیشتر شناخته شده شهر ما هم در این ایام به جنب و جوش بیشتری می افتد اگرچه امسال متاسفانه چند بنای تاریخی شهرمان روزهای پر رونقی را نگذراندند و این داستان زمانی تلخ تر می شود که بشنویم بیش از ده هزار نفر مسافر در شهر اسکان داده شده اند و بهتر است ننویسیم که چند درصد از مسافران از بناها دیدن کرده اند. اما به هر حال ما به فراخور وظیفه مان به سراغ معدود افرادی رفتیم که سری به خانه سرتیپ زدند و این گنج پنهان در پس بی برنامگی های ما را کشف کردند.

صنایع دستی خمینی شهر  را کجا باید ببینیم؟

علیرضا محمدی که خمینی شهری و ساکن قزوین است و اهل مسافرت به کشورهای خارجی، می گوید: بعضی کشورها با هیچ، موزه راه می اندازند و کلی هم درآمد کسب می کنند چرا ما قدر این همه قابلیت را نمی دانیم؟ اینجا بهترین مکان برای به نمایش گذاشتن صنایع دستی خمینی شهر است. محمدی هر بار که به زادگاهش می آید حتما سری به خانه سرتیپ می زند.

فرحناز حیدری از خراسان جنوبی آمده است. تاسف می خورد از اینکه در سفرهای گذشته اش به اصفهان خمینی شهر را نمی شناخته که بیاید و این بار که آمده خیلی راضی به نظر می رسد. گویی شلوغی و ترافیک اصفهان خیلی خسته اش کرده است و به شهر ما پناه آورده. خمینی شهر برایش پر از آرامش است و به عقیده او تبلیغات برای بناهای تاریخی این شهر خیلی کم بوده است.

خمینی شهری ها خوب آدرس می دهند یا نه؟

یک خانم خبرنگار هم از شمال آمده است خانه سرتیپ. از مصاحبه ما خیلی خوشش آمده اما از نحوه آدرس دادن خمینی شهری ها انگار خیلی عصبانیست. برعکس یکی دیگر از خانم هایی که آمده است و از نحوه برخورد همشهریان ما خصوصا نشانی دادنشان ابراز رضایت می کند.

اما از همه جالب تر این یکی را بخوانید. در میان بازدید کنندگان، همشهریان خودمان خیلی زیادند که به هر دلیلی تعطیلات عید را مناسب برای بازدید از این گونه اماکن می دانند مثل این آقای مغازه داری که به مدد یک مسافر شیرازی که از مشتریانش بوده با خانه سرتیپ آشنا می شود و حالا که آمده یک دنیا شرمنده است که چرا تا حالا اینجا را نمی شناخته است و چرا اینقدر غافل بوده که تازه یک شیرازی او را از وجود این بنا در خمینی شهر آگاه کرده است.

چرا نام اهداکنندگان اشیا به موزه حذف شده است؟

يك معلم بازنشسته هم که از همشهری های خودمان است پیشنهاد خوبی می دهد، از نظر او نوشتن نام کسانی که این اشیا را به موزه هدیه می کنند ضروریست و خود انگیزه ای می شود برای دیگران و البته این نظر خیلی از بازدید کننده های دیگر هم هست.

یکی دیگر از بازدید کننده ها نظر متفاوتی دارد و می گوید چون خودم در خانه ای حیاط دار ساکن هستم این بزرگی و سرسبزی چندان به چشمم نمی آید اما به نظرم اینجا جان می دهد برای برگزاری شب شعر و یک چنین محافلی. اینطوری خود بنا هم معرفی می شود.

در ورودی های خمینی شهر چه خبر است؟

یکی از خانم ها هم تهرانی است و به نظرش این خانه خیلی غریب مانده است. می گوید چرا در ورودی های شهرتان هیچ خبری نیست. به نظرم زوایای مختلف و گوشه گوشه این خانه می تواند از تلویزیون های اماکنی که برای اسکان در نظر گرفته شده پخش شود. از نظر یوسف خرسند هم که از گیلان تا اینجا آمده چیدمان اشیا بدون هدف و نظم هستند به اضافه اینکه معماری های خانه های کاشان بیشتر چشمش را گرفته است. آقای حاجیان هم معتقد است راهنماها (لیدرها) چندان زبده نیستند و باید اطلاعاتشان بیش از اینها باشد.

خانه سرتیپ زیباتر است یا خانه عشرت الملوک؟

یک زوج سبزواری هم داریم که قبل از تحویل سال رسیده اند اینجا و دنبال یک مکان معنوی بوده اند برای لحظه تحویل. از امامزاده سید محمد ما خیلی خوششان آمده است و آرامش خانه سرتیپ باعث شده که خاطره خوبی از شهرمان در ذهنشان باقی بماند.

دکتر ابطحی فروشانی هم که ساکن تهران است با همسر و دخترش آمده. پیشنهاد دکتر این است که تبلیغات این خانه از رسانه ملی پخش شود و همسرش می گوید این خانه از خانه عشرت الملوک شیراز هم زیباتر است و دخترش که آرشیتکت است از کفپوش به کار برده شده در این بنا شکایت دارد و می گوید: این کفپوش ها باید هر چه از زمان حال دورتر باشد.

آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی

مسوولان خانه سرتیپ می گویند آمار بازدید کنندگان از این خانه امسال به 2 هزار نفر نرسید و این در حالیست که ستاد اسکان مسافران نوروزی تعداد مسافران اسکان یافته در خمینی شهر را بی سابقه اعلام کرد و گفت: بیش از 10 هزار مسافری که امسال به شهر ما آمدند تمام مکان های در نظر گرفته شده را پر کردند و ما حتی در یکی از شب ها مجبور شدیم میهمانان را درکتابخانه یکی از مدارس جا بدهیم. آن ها هم که به طریقی از وجود این اماکن در شهر ما مطلع شدند و به دیدنش شتافتند چندان رضایت نداشتند، خانه مجیر که برق نداشت و نظافتش درخور پذیرایی از میهمان نبود یعنی به طور کل اصلا آمادگی پذیرایی نداشت نه یک پارچه خوشامد گویی سردرش نصب شده بود و نه حتی سفره هفت سینی که نمادی از نوروز باشد. مسافرینی را هم که راهنماها برای بازدید از مسجد جامع خوزان و برج کبوتر خانه دستگرد می فرستادند با در بسته مواجه می شدند. در ورودی های شهر هم که هیچ خبری از معرفی شهر و آثار تاریخی اش نبود. حالا شما جای مسافرها باشید می روید سراغ آثار تاریخی این شهر؟