بچه که بودیم، چهار تا سیم و یک لامپ را به هم وصل می کردیم و وقتی لامپ روشن می شد، ذوق مرگ می شدیم و کف می زدیم و هورا می کشیدیم. مهرداد اما با ما فرق داشت؛ زرنگ تر بود و مخش کار می کرد، کافی بود یک چیز جدیدی دستش بیاید، آن قدر به آن وَر می رفت که یک دفعه می دیدی، یک چیزی ساخته است. همه اش در حالِ کشف چیزهای جدید بود.

بچه که بودیم، معلم مان می گفت: "مهرداد نخبه است و حتما مخترع بزرگی می شود." ما اما راستش را بخواهی، نمی فهمیدیم "نخبه" یعنی چه؟!

بچه که بودیم، بابای مهرداد فقیر بود و مهرداد دیگر به مدرسه نیامد و معلم مان هم گفت: "چه حیف شد!"... فقط همین! بابای مهرداد گفته بود: "بچه، درس که نون و آب نمی شود برایت!"

بچه که بودیم...

حالا دیگر بزرگ شده ایم. مهرداد اما، نه نخبه شد و نه مخترع.

راستی! مخترع شدن چه ربطی به جیبِ بابای مهرداد داشت؟!

...

خلاقیت یک ویژگی فوق العاده مهم در نوجوانی و جوانی و در تمام طول حیات انسان است و نوجوانان شهر ما هم از این ویژگی، مستثنی نیستند. کم نبودند و نیستند نوجوانان نخبه و مبتکر شهرمان. نوجوانانی که به اقتضای ویژگی های خاص سنی شان، هر روز به دنبال کشف دنیای اطراف شان هستند و چه بسا در همین سنین به خلاقیت هایی دست بزنند که مسیر زندگی شان را دستخوش تغییرات مهمی کند اما در این بین نمی توان نقش و حمایت خانواده و جامعه اعم از محیط آموزشی و... را در رشد استعدادها و خلاقیت های کودکان و نوجوانان نادیده گرفت.

شرط می بندم خیلی از نوجوانان ما، حتی نمی دانند که در شهرمان انجمنی هم به نام انجمن مخترعین جوان داریم. این که مطمئنا نوجوانانِ بسیاری از مدارس مناطق محروم شهرمان دارای خلاقیت ها و استعدادهای زیادی هستند که بنا به دلایل زیادی پرورش نیافته است، ریشه ای تر از این است که بتوان در این مقال، به بررسی اش پرداخت اما این که چرا از وجود چنین انجمن مهمی در شهر خبر ندارند، کم کاری و ضعف عملکرد مسوولین مربوطه را می رساند چه بسا از دلایل عدم رشد و پرورش استعدادهای نوجوانان مان، عدم وجود محیط مناسب، مشاور و کارشناس خبره یا کمبود امکاناتی باشد که در این انجمن وجود دارد یا به راحتی امکان تامین آن برای نوجوانان مان هست. این را من نمی گویم؛ این ها حرف های نوجوانی است که خودش هم طرح هایی را به این انجمن ارائه داده و در حال حاضر، مسوولیت این انجمن را بر عهده دارد.

به همین بهانه و برای شناخت بیشتر این انجمن، پای حرف های فرهاد مختاری، مسوول 16ساله انجمن نشستیم. شنیدن حرف هایش برای ما، خالی از لطف نبود، حتما خواندنش برای شما نیز خالی از لطف نباشد.

فرهاد مختاری می گوید که این انجمن در سال 1388، زیر نظر پژوهش سرای دانش آموزی اداره آموزش و پرورش و با اهداف استعدادیابی در سطح شهرستان خمینی شهر و بررسی طرح های دانش آموزی و ارسال به جشنواره خوارزمی و اداره مالکیت صنعتی تشکیل شده است. در حال حاضر، بسیاری از دانش آموزان، از وجود این انجمن، بی اطلاع هستند و فرهاد مختاری دلیل اصلی این مشکل را عدم وجود بودجه تبلیغاتی می داند. ظاهرا در این راستا دیداری هم با فرماندار داشته و مشکلات انجمن را مطرح نموده اما هنوز جوابی نگرفته است.

این دانش آموز فعال شهرمان، ضمن برشمردن شرایط عضویت دانش آموزان در این انجمن که شامل عضویت در پژوهش سرا، داشتن طرح های جدید و تایید مدرسه می باشد؛ گفت: "دانش آموزان می توانند طرح های خود را به انجمن ارائه دهند تا انجمن، طرح را به مشاورینی که از سوی اداره آموزش و پرورش تعیین شده اند، معرفی کرده و ایشان نیز در خصوص این مورد که طرح قبلا اختراع یا ثبت نشده باشد، تحقیق به عمل آورده و طرح را به نام دانش آموز ثبت کنند.

البته استعدادیابی و ارسال طرح ها به تنهایی کافی نیست و باید شرایطی فراهم شود تا دانش آموزان مان بتوانند طرح های خود را به مرحله ساخت برسانند که در این زمینه نیز آقای صرامی نماینده قول همکاری و مساعدت بیشتر را به این دانش آموزان داده و همچنین از تشکیل گروه مشاورین جوان در سطح شهرستان، خبر داده است. فرهاد مختاری می گوید: "ما انتظار داریم یک مکان مناسب برای انجمن در اختیارمان قرار بگیرد. همچنین فرماندار شهرستان، بهتر است جهت پیگیری استعدادها، یک نماینده دانش آموز انتخاب کند. چرا که همه در برابر استعدادیابی جوانان و نوجوانان شهرمان و حمایت از آن ها، مسوول هستیم."