خانم های خمینی شهری قدیم ها به کارهایی مثل گلدوزی روی پرده ها، چادر دوزی  و نخ ریسی مشغول بوده اند که به غیر از گذران وقت، به اقتصاد خانواده هم کمک می کرده است. اما رفته رفته این همکاری ها در حل مسائل اقتصادی شکل دیگری به خود گرفت و مشاغلی مثل نخ ریسی با چرخ دستی تقریبا منسوخ شد. البته در روستاهای اطراف اگر بگردی هنوز پیدا می کنی زنان سالخورده ای را که هنوز به چرخ های نخ ریسی شان وفادار مانده اند یا شاید بهتر باشد بگوییم این چرخ ها به صاحبانشان وفادار مانده اند.

"حاجيه بیگم آقابابایی72 ساله" را از پس کوچه پس کوچه های "دستگرد قداده" پیدا کردیم و دقایقی را میهمان خاطرات شیرینش شدیم. شیرین به شیرینی نان گلی های خمینی شهری.

چند سال است نخ می ریسی؟

60 سال. از 12 سالگی شروع کردم.

شوهرت چه کاره بود؟

رعیت بود. روی زمین های مردم کار می کرد. درآمد زیادی نداشت.

پس پولهایت خرج زندگی می شد؟

نه چون بچه نداشتیم خرج زیادی هم نداشتیم. پول پشم ریسی را بیشتر خرج زیارتمان می کردیم.

کجاها رفته اید؟

3 بار مکه، 6 سفر کربلا، زیارت امام رضا (ع) هم که خیلی قسمتم شده.

پس اینطور که می گویید پشم ریسی باید شغل پر درآمدی باشد؟

پولش برکت دارد. درست یادم نیست یک زمانی برای 3 چارک (5/1 کیلو گرم) پشم که می ریسیدم 30 تومان می گرفتم و حالا 400 تومان. البته برای سفر حج ته زندگیم را که چند تا کاسه ترمه بود، هم فروختم.

تنها کار می کردی؟

نه با 4 تا یاد (جاری) هایم و دخترهایشان. یک منقل می گذاشتیم با 20 تا قوری. هر کس برای خودش چای دم می کرد. گندم و عدس هم می آوردیم و آش بلغور می پختیم و با هم می خوردیم. خیلی خوش بودیم.

پس شوهرهایتان کجا بودند؟

شوهر من همیشه خورزوق بود. آن جا کار می کرد من هم این جا تنها بودم. حالا هم 16 سال است فوت کرده. بیشتر عمر من در تنهایی گذشته است. 5 ساله بودم که مادرم به رحمت خدا رفت و خاله ام بزرگم کرد.

از کارت برایمان بگو؟

پشم ها را السکه السکه (تکه تکه) بر می داریم و می گذاریم زیر میله ای که به چرخ وصل است. چرخ را می چرخانیم، پشم ها کشیده و باریک می شود تا آنجا که تبدیل به نخ می شود و دور ماسوره می چرخد. دوباره سرِ نخ بعدی را به نخ قبلی پروس می کنیم. ماسوره که پر می شود، نخ ها را از دورش باز می کنیم.

از این نخ برای چه کاری استفاده می شود؟

برای بافتن جوراب، شال، کلاه و...

تا کی کار می کنی؟

تا هر وقت جان داشته باشم.